deboerontour

Frankrijk

Dag 16, maandag 16 september 2013


Montoire sur le Loir

Als we wakker worden staan er op het terrein veel werklui. Zij zijn o.a. bezig met het repareren van de vuil waterput. Ook is er een groot stuk nieuw geasfalteerd. Zeker zes van deze mensen staan alleen maar met elkaar te overleggen en voeren verder niets uit.

We vullen de watertank met schoon water. De vuilwatertank kunnen we nu niet legen vanwege de werkzaamheden. Dat dan maar ergens anders. Er zijn plaatsen genoeg in Frankrijk om dat te doen.

Ons einddoel vandaag is Châteauroux.

De route vandaag gaat door een heuvelachtig gebied. Erg mooi. In Chateau-Renault halen we weer een paar boodschappen. Als we op de D31 richting Amboise rijden zien we de eerste druivenvelden. De route wordt nu heel afwisselend met druiven-, mais- en zonnebloem velden.

We rijden over le Loire en in Amboise lunchen we. Daarna bij McDonald’s even via internet de emails ophalen.

We rijden het terrein voor de campers op in Châteauroux. Er zijn 5 plaatsen, 2x 2 plaatsen en 1x 1 plaats. We zetten de camper op de plaats waar 1 camper mag staan. De camperplaatsen zijn naast een camping.

Bij de receptie van de camping vragen we (we, we is dus Antoinette) of er in het centrum een Orange winkel is. De receptioniste legt heel duidelijk (in het Engels) uit waar we heen moeten, ze geeft er een plattegrond bij. DAT IS SERVICE!

Na 20 minuten lopen komen we bij de Orangewinkel. Als we aan de beurt zijn beginnen de problemen. Niemand van het personeel spreekt een woord Engels. Als we eenmaal duidelijk hebben gemaakt wat ons probleem is met de SimCard worden we naar een meneer gebracht die de technische problemen oplost. Maar ja, meneer is alleen en er zijn nog een paar wachtenden voor ons. Al met al heeft het wachten ruim vijf kwartier geduurt. Maar ook voor meneer is het een probleem. En ons probleem is weer dat meneer ook geen Engels spreekt. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben het opgelost. Een beetje van meneer, een beetje van Antoinette en een beetje van Piet. Nee, dit keer niet van Maggi.

We wandelen Châteauroux nog even in maar er is vandaag weinig te beleven.

Als we terug zijn in de camper begint het te regenen. En dat gaat bijna de hele avond door. De Wifi machine werkt!


Dag 17, dinsdag 17 september 2013

Châteauroux

We maken ‘s morgens geen haast om weg te komen. We ontbijten lekker met een kopje koffie en als alles daarna weer is afgewassen en opgeruimd gaan we weer op pad. En of dat nu negen uur is of half twaalf, het maakt ons niet uit.

Voor dat we vertrekken naar Uzerche, onze volgende stop, legen we eerst onze vuilwater tank.

Onderweg in Dun Le Palestel doen we een paar boodschappen, lunchen op het terrein van de supermarkt en tanken daarna de dieseltank vol.

We rijden door veel gehuchtjes en veel van deze gehuchtjes hebben een sanizuil. Sommige gehuchtjes echt alleen een sanizuil. Een officiele camperplaats is er dan niet.

De D940 en de D3 zijn mooie kronkelwegen. Je slingert door de bossen en langs de druivenmaiszonnebloemvelden (poeh, lang woord). De bossen krijgen al een beetje hun herfstkleuren. In de berm veel rijpe bramen en vlierbessen. Natuurlijk ook in de grasvelden de wereldberoemde roodbruine Limousin koeien.

Om half vier rijden we in Uzerche de camperplaats op. Het is er vol. Er is bijna geen plek meer vrij. Gelukkig vinden we nog een (ruime) plek maar er is geen elektra meer beschikbaar. Geen punt want we hebben onze eigen voorzieningen.

De camperplaats is bij een oud stationnetje, geen rails meer te zien. In het stationnetje kun je nu je toilet legen en spoelen en er zijn gewone toiletten. Buiten is een kraan voor vers water en op het hele terrein staan ± 6 zuilen met elk 2 stopcontacten. Niet veel voor een plaats waar 30 camper mogen staan. Maar daar en tegen is de stroom wel gratis. Wie het eerst komt die het eerst maalt.

We verkennen de stad en de oude stad en terug op het camper terrein bewonderen we een Pössl 2Win van een echtpaar uit Apeldoorn. Mooie wagen met alles er op en er aan. Helemaal compleet.

Tot laat in de avond komen de campers aanrijden. Het camperterrein staat vol met campers. Wel meer dan dertig.

De gehele avond regent het behoorlijk. Wij zitten heerlijk droog en knus.


Dag 18, woensdag 18 september 2013

Uzerche

Het heeft vannacht flink geregend. Gespoeld kunnen we beter schrijven. We weten nu waarom deze plek nog vrij was gisteren. Boven ± 3, 4 campers hangen hele grote zware takken. Ze zijn wel stevig maar de regenbuien duren langer als je onder deze takken staat. En regelmatig kwamen de druppels keihard naar beneden. We denken wel dat de bovenkant van de camper en de zonnepanelen vrij schoon zijn.

Vandaag weer een rustdag. Lekker niets doen en genieten.

De kruk van de wc-deur heeft een probleempje. Het veertje dat het palletje weer terug drukt om de deur te sluiten heeft het begeven. Gewoon slijtage of metaalmoeheid. Als je de deur dicht doet blijft het palletje in de deur zitten zodat de deur niet dicht blijft. Piet heeft het nu zo gemaakt dat het palletje wel uit de deur komt en in de sponning zit. Je moet dan zelf alleen de deurkruk omhoog doen.

Het magneetplaatje waar de zaklamp tegen aan moet staan zit te hoog. Ook deze is gemaakt door het plaatje wat lager te monteren. De zaklamp valt hopelijk niet meer om tijdens het rijden.

En dan vertrekken de buren. Voor ons de kans om bijna 25 meter verder het stopcontact te gebruiken zodat we voor vandaag en vanavond stroom hebben. Het voordeel hiervan is dat we de koelkast op 230 Volt kunnen laten draaien. En geen gas daarvoor nodig hebben.

Tot half drie regent het behoorlijk. Troosteloos gewoon. En dan is daar op eens de zon. Je voelt dat de temperatuur ook iets omhoog is gegaan. Toch vallen er nog een paar buitjes.

Na drie uur komen de campers weer binnen rijden. En de meeste willen niet onder de bomen staan waar wij staan. Niet omdat zij last hebben van het water, ze kunnen daar door die bomen geen tv ontvangen.

Halverwege de avond zien we dat we geen stroom meer hebben. Dat geeft geen problemen want we hebben onze eigen stroomvoorzieningen nog. Wel kijkt Piet buiten of er iets verandert is maar alles is nog op de zelfde manier aangesloten. Morgen kijken als het licht is.

De avond verloopt als de andere avonden. Alleen het fijne van deze avond is dat het droog is. Het regent niet. Sssssssssttttttttt.


Dag 19, donderdag 19 september 2013

Uzerche

Het is de hele nacht droog gebleven. Het gekletter van de bovenhangende takken hebben we gemist als kiespijn. Al met al: een heerlijke nacht.

De wandcontactdoos onder de chauffeursstoel heeft waarschijnlijk sluiting gemaakt. We hebben deze doos voor het eerst gebruikt en het zal nu ook de laatste keer zijn.

De zekering van het stroomkastje weer ingedrukt en alles werkt weer.

Antoinette is in die tussentijd het nieuwe reisverslag aan het doorlezen en verbetert meteen de fouten.

Als alles gecorrigeerd is ruimen we de electrakabel op en rijden richting Sarlat. Langs deze weg, die dwars door Brive gaat, zien we veel kastanjebommen en heel veel walnootboomgaarden. We rijden de Route Noix en gaan soms hoog door de bergen.

In Sarlat aangekomen zien we dat de camperplek vol is. Geeft niet want ze staan er hutje aan mutje en nog scheef en schuin ook. Dat is niets voor ons. Even verder is een groot mix parkeerterrein. Deze lijkt ons alleen geschikt om als parkeerplaats te gebruiken. Je kan er niet overnachten. De plaatsen zijn er zo schuin dat als je dwars slaapt je naar beneden rolt, en als je in de lengte slaapt je bijna recht op staat. We rijden door en halen wat boodschappen bij Carrefour. Daar van daan rijden we naar de ouders van onze buurvrouw in S.N.

(Geen volledig adres wanwege privacy redenen. Normaal ook geen namen maar laten we ze voor het gemak Theo en Janny noemen).

Goed, daar aangekomen is er niemand thuis. We zien aan een aantal artikelen die buiten ook bij onze buren buiten staan. Het moet dus het goeden huis zijn. Compleet met een fantastisch zwembad. We zetten de camper op een plek zo dat Theo er nog langs kan met zijn auto.

Om half zes komen de gastheer en gastvrouw weer thuis. Ze zijn verrast dat wij er staan en praten bij wat er de afgelopen maanden is gebeurt. Omdat we zo onverwachts zijn gekomen, de planning was er wel maar de datum niet, bieden wij ze een etentje aan in de pub in het dorp. Janny neemt een ommelette cepes en Theo, Antoinette en Piet een salade Perigourdine. En de salade bestaat uit: veel sla, foie gras, eendenborst en eendenmaagjes. En het is goooooddelijk, zo lekker.

Theo en Piet nemen vooraf dikke soep.

Theo roert het laatste beetje soep op zijn bord om met wat wijn. Zet het bord aan zijn mond en drinkt het op. Piet die dat met grote ogen gade slaat wil niet achter blijven en doet hetzelfde. Volgens Theo een gebruik hier en het heet Chabrot. Theo heeft ook zijn eigen Laguiole-mes mee. Ook heel gewoon hier.

Terug in huis praten we nog even door over geschiedenis en jeugd.


Dag 20, vrijdag 20 september 2013

Dordogne

Het regent! Het blijft de hele ochtend regenen. Een vriendin van het gastpaar komt partituren van La Vie en Rose brengen. Theo, die bij een muziekgezelschap zit, gaat dat met zijn vrienden later instuderen. Piet  probeert het mailadres van Theo op de computer van Theo op een normale manier te laten werken. Nu werkt het via een webmail en laat niet alle bijlagen zien.

Na de lunch draaien de dames een paar wasjes en de heren maken het slotje van de wc-deur.

Antoinette kopieert al haar e-boeken voor Janny op de laptop van Theo. Daarna gaan we boodschappen doen in Sarlat en eten ‘s avonds heerlijk canard.

We bekijken een dvd van het optreden van Frederique ter gelegenheid van Theo’s 80e verjaardag. Het is een privé kamerconcert. Frederique vertolkt chansons van Jacques Brel. Het klinkt fantastisch en is bijna ontroerend.

Antoinette krijgt van Theo een zelfgemaakte houten puzzel. Een super doordacht product waar niet of bijna niet is uit te komen.

Het was een fijne dag die wordt afgesloten door een genoeglijke avond!


Dag 21, zaterdag 21 september 2013

Dordogne

Als we de luiken van de camper openen is het buiten nog erg nevelig. Het is kil in de camper. En voordat alles in de camper vochtig wordt zetten we even de kachtel laag aan.

Na ontbijt gaan we naar de markt in Sarlat. Theo is zo vriendelijk om ons met de auto naar het begin van de markt te brengen. Als we uit gemarkt zijn kunnen we hem bellen en dan haalt hij ons weer op. Theo en Janny hebben andere bezigheden deze morgen.

De markt is heel gezellig. Het is nog vroeg. Sommige standhouders zijn nog bezig hun kraam in te richten. Langzamerhand wordt het drukker op de markt, die door heel Sarlat heen kronkelt. Ook de zon heeft er meer zin in en tegen twaalfen begint het al aardig warm te worden.

Het wordt nog voller op de markt. We denken dat half Europa hier vertegenwoordigt is. Een paar Duitsers, veel Nederlanders en nog meer Engelse mensen lopen hier over de markt. Als je bij een kraam wat informatie over een artikel wil hebben, praten ze eerst Frans tegen je. Als ze merken dat je de persoon niet verstaat gaan ze automatisch over in het Engels. Nederlands kennen ze niet. Op 1 dame na. Dat is een kaasverkoopster die daar al jaren haar kaas verkoopt in Sarlat.

We drinken ergens een heerlijke espresso en lunchen later op een terras. We zitten daar heerlijk in de zon.

Als we om 14:30 uur op de plek staan waar Theo ons komt ophalen, staan we niet met lege handen. Piet heeft een lederen schoudertas voor zijn portemonnee, fototoestel en iPhone aangeschaft. Verder nog 2 Laguiole messen en een Opinelmesje (beiden zijn traditioneel) en ook nog 2 beschilderde dienblaadjes, voor thuis in de keuken.

En dan komt Theo ons weer ophalen. Wat een service! Terug naar huis via de slingerweg met 37 bochten.

Piet gaat de verslagen bijwerken en Antoinette duikt in het zwembad. Ze merkt dat het water zout is. Dus geen chloor in je ogen. Antoinette houdt het een half uur vol en gaat daarna douchen.

We drinken een apperatief in de tuin en het avondeten gebruiken we in de keuken (kamer). De avond praten we over diverse onderwerpen, over opvoeding, geloof generatiekloof enz. Het zijn geen zware gesprekken.

We gaan op tijd terug naar de camper en zetten daar de kachel weer aan op een laag pitje. Want gisteravond was het wel HEEL koud in de camper! Alles stond nog open.


Dag 22, zondag 22 september 2013

Dordogne

HOERA, Antoinette is jarig vandaag. Van harte gefeliciteerd enz. enz.

We staan bijtijds op. De zon is er nog niet maar even later zie je hem al heel flauw door de bomen het terrein beschijnen. Het belooft een mooie dag te worden.

Om 10:00 uur nemen we afscheid van Janny en Theo en bedanken hen voor de 3 fantastische dagen in hun paradijs. We hebben er enorm genoten.

We rijden nog even naar het dorp om nog wat foto’s te maken. Daarna rijden we richting Bergerac. Als we op de navigator kijken zien we dat we een kilometers lange slingerweg gaan volgen. En na die al kilometers weer een kilometers lange slingerweg. Het gaat langzaam maar er is onderweg veel te zien en wij rijden weer door leuke dorpjes. De weg is drukker dan anders. volgens ons veel dagjesmensen en vakantie-gangers.

Voorbij LaLinde, waar we vroeger een keer het kasteel van Josphine Baker bezocht hebben, wordt het rustiger.

Om kwart over twaalf komen we bij onze eindbestemming voor deze en de volgende dag, in Montbazillac bij Domaine de La Lande. De wijnboerderij van Jean Camus met uitzicht over de wijngaarden. Er staan al 3 campers en ook wij zoeken een plaatsje uit. 2 Meter vanaf de wijnranken.

We kijken of we iemand zien om ons aan te melden. Er is niemand. Een van de andere gasten vertelt dat ze gisteravond een wijnproeverij hebben aangeboden gekregen. Dit was zeer interressant en gezellig.

Piet gaat verder met de site en Antoinette gaat in de zon lezen. Het is behoorlijk warm, zo’n 28º C.

Wij worden door de wijnboer ook getrakteerd op een wijnproeverij. 18:00 uur worden we in de proeverij verwacht. We zijn totaal met 6 personen. Een Frans echtpaar, een Belgisch echtpaar en wij als Nederlands echtpaar.

De wijnboer is een aardige komische man. Maar zijn Frans ratelt ons om de oren. Hij praat zo verschrikkelijk snel Frans dat dat met een racewagen nog niet is bij te houden. De vijf soorten wijn smaken goed, althans voor Piet. Antoinete drinkt even geen alcohol en schuift haar schuift haar glaasje ongemerkt naar Piet. Die zijn lege glas dan weer op haar plek zet.

Als de wijnboer zijn verhaal heeft gedaan, krijgen we nog een klein foldertje en en sticker van hem mee. De sticker mag je dan op je camper plakken. (sluikreclame?). Vandaag hoef je nog niets te kopen, maar als je morgen denkt “ik wil nog wel een fles aanschaffen” dan is dat mogelijk. De wijnboer is zelf ook een fanatieke camperaar.

Bij de camper nemen we een eenvoudige maaltijd en genieten daarna van een mooie zonsondergang.

Het is nu 20:00 uur en buiten is het al bijna donker.