deboerontour

Portugal 2011-2012 week 5

Dag 28, maandag 9 januari

Plaats Onbekend

Het is onbewolkt, zonnig en toch is het niet warm. Om niet bibberend aan het ontbijt te zitten doen we even de kachel aan. Na het ochtendritueel rijden we naar Bgem de Ste Domingo, het plaatsje waar we gisteren doorheen gewandeld hebben. Op een bepaald punt hadden we hier een goede Free Wifi verbinding. We proberen nu om de verslagen van week 3 en 4 te verzenden. Dat gaat toch niet 1,2,3.

We blijven volhouden en op een gegeven moment vliegen de verslagen naar de diverse lezers toe. Zo, dat is gelukt. Nog wat financiële zaken afwikkelen en we kunnen weer verder. Het versturen van de verslagen heeft toch veel tijd in beslag genomen want het is inmiddels al 15:00 uur. Onderweg diesel tanken (laten doen door pompbediende) en rijden verder naar ons einddoel voor deze dag, Ericeira. Op de navigator hebben we een gedoogplaats ingegeven en vlak voor dat je het stadje in wil rijden geeft de navigator aan dat je rechts af moet. We komen nu door smalle, soms zeer smalle, straatjes heen. Maar het lukt allemaal. We zien nu dat de gedoogplaats beneden bij de haven is. Om daar te komen moet je op een heel smal stuk een haarspeldbocht naar rechts maken. Dat is niet te doen. We rijden door en komen bij een klein parkeerterrein en zetten daar de camper neer met de neus richting Atlantische Oceaan. Dit is echt een werelduitzicht. Voor je de oceaan, rechts van je de haven van Ericeira en links van ons het dak met schoorsteen van een restaurant. Nu is dat laatste natuurlijk niet belangrijk.

Als de camper staat lopen we naar de haven. Erg leuk maar blij dat we daar niet konden komen. Het is er niet zo schoon en op plekken zie je visingewanden liggen. In het havengebied lopen dan ook veel katten. Wij staan prachtig daar boven.

Als we de haven nader bekijken zien we aan het begin van de pier een kraanwagen staan. Alle kleine vissersbootjes die binnenkomen worden uit het water getakeld en op het droge door een trekker of auto naar hun plek gesleept.

We verlaten de haven, dat klinkt alsof we een groot zeiljacht bezitten, en lopen naar boven naar het centrum. In het centrum zien we dat het nog een behoorlijk stadje is. Veel winkels en een gezellige sfeer.

We besluiten om dat morgen nog eens bij daglicht te zien want het begint nu al een klein beetje te schemeren.

In de camper kijken we naar de zonsondergang. Bij het vallen van de avond zie je ook meer lichtjes van het stadje branden.

Voor je de zonsondergang, rechts de haven en rechtsachter de lichtjes van de stad. En dat alles vanuit de camper waar de kachel brand omdat het koud is. Toch is het weer enorm genieten.


Dag 29, dinsdag 10 januari

Plaats Onbekend

De hele nacht heeft de Efoy (stroomopwekker) aangestaan omdat de accu’s weinig spanning hadden. Om half negen zetten we voor even de kachel aan. Als de ergste kou maar uit de camper is.

Na het ontbijt lopen we het stadje in. En zoals we gisteren al dachten, het is een leuk stadje. We lopen eerst naar de markt hal waar verse vis, vlees en aardappelen en groente wordt aangeboden. De tweede verdieping van de hal staat helemaal in het teken van handgemaakte artikelen.

Het stadje heeft bewegwijzering van geglazuurde tegeltjes en op diverse huizen zie je grote tableaus met de mooiste voorstellingen. We genieten van dit alles en ook van al die smalle straatjes. Na twee uur wandelen gaan we naar de camper.

Piet wil bij de camping, aan de andere kant van het stadje, de toilettank legen en geeft de navigator opdracht een route daarheen te maken. Hoe we ook rijden en welke route we ook volgen we kunnen niet bij de campismo komen. Zo komen we door een smal straatje heen die haaks staat op een ander smal straatje. En in dat straatje staat precies in het verlengde van het straatje waar wij rijden een bestelbusje. Met wat stuurmanskunst: stukje vooruit, handrem aantrekken, in z’n achteruit zetten, gas geven, handrem langzaam laten zakken, stuur draaien, remmen, koppeling intrappen, rempedaal langzaam op laten komen, camper zakt tot aan busje, remmen, handrem aantrekken, koppeling op laten komen (staat nog steeds in z’n achteruit) enz., enz.. En dat 3 keer. Antoinette had op dat moment overal water staan. Het is onnodig te vermelden waar precies. En Piet …………………………………………..… die vindt het kicken.

Na dit natte rug avontuur zetten we koers naar Sintra. Onderweg in  Terrugem lunchen we in de camper.  In Sintra willen we bij een dealer een tank ethanol voor de Efoy kopen. De dealer geeft aan geen efoy-ethanol op voorraad te hebben maar wil het wel bestellen. De levertijd is dan veertien dagen. Als we in de buurt blijven kunnen we het over 14 dagen ophalen. Ook zijn ze wel bereid om het naar de Algarve te brengen als we daar dan al zijn. We slaan alle opties vriendelijk af. Ze geven nog een adres van een collega die misschien ook efoy-ethanol verkoopt. We rijden er heen, vinden het met veel moeite in een tijd die midden in spits is en krijgen ook hier de melding dat zij geen efoy-ethanol hebben en/of verkopen. Al met al zijn we hier bijna de hele dag mee zoet geweest.

We rijden naar het westerse plekje van Europa: de vuurtoren bij Cabo da Roca. Als we er na een lange slingerweg aankomen geven de verkeersborden al aan dat je hier niet meer mag overnachten. Er staat een politieauto op het parkeerterrein en Piet vraag aan de twee agenten of ze voor 1 nacht mogen blijven staan. Piet wordt duidelijk gemaakt dat dit echt niet mag en dat hij maar naar Cascais moet rijden. Daar is ook een camping.

We rijden naar Cascais en vinden niet de gedoogplaats die we willen. Uiteindelijk zien we bij een stadsmuur (deel van een fort) vlak bij de haven een parkeerplaats. We parkeren de camper in een hoek tegen de stadsmuur aan. We vinden het zelf wel een aardige plek zo in de stad. Het is inmiddels al 18:30 uur en al aardig donker.

Na het eten gaan we de stad verkennen. Ook dit is een leuke stad die we morgen wat nader gaan bekijken. Onderweg naar de camper kopen we bij een souvenirwinkel een cd met fadomuziek en een reliëfbord van de West Site Story, waar Piet een groot bewonderaar van is.

‘s Avonds lezen en in de boeken zoeken naar campings en tankstations waar ze GPL (LPG) verkopen. Een drankje moet er voor zorgen dat we lekker slapen.


Dag 30, woensdag 11 januari

Plaats Onbekend

Het is zonnig en licht bewolkt. De nacht was niet koud. Waarschijnlijk omdat we in de stad staan en niet aan de kust. Tijdens het ontbijt zien we aan de overkant van parkeerplaats en weg twee agenten lopen. Het lijkt erop dat ze gewoon hun weg vervolgen. Maar plots veranderen zij van richting en komen recht op ons aflopen. Oei denken wij we mogen hier niet staan en krijgen nu een bon. Wanneer ze een kleine 10 meter bij ons vandaan zijn lopen ze om een daar geparkeerde personenauto heen en bekijken hem aandachtig. Het is geen bijzondere auto. Daarna vervolgen zij weer hun weg en laten ons verder ontbijten. We hebben wel gelezen en gehoord dat als ze kwaad willen, een boete uitdelen die wel tot 260 euro groot kan zijn.

We gaan Cascais bekijken. Lopen langs de haven richting centrum. Dan zie we op een plein, die gisteravond nog leeg was, een antiek cq rommelmarkt. We wandelen er overheen en Antoinette hoort iemand in het Nederlands een telefoongesprek voeren. Als de man klaar is zegt zij: ”dat hoor je niet veel hier, Nederlands”. Afijn de man knoopt met ons of wij met hem een gesprek aan. Henk, zo heet die man, komt uit Dronten en woont al een paar jaar met echtgenote hier in Cascais aan de rand van de stad. Vlak voor de crisis hun huis in Dronten verkocht en hier een appartement aangeschaft met terras op het zuiden, dus uitzicht op de Atlantische Oceaan.

Henk vertelt ook dat aan het eind van deze markt een koffiekiosk met terras is waar altijd veel Nederlands sprekende mensen elkaar ontmoeten. Ook vertelt hij van een club in de Algarve waar ± 2300 Nederlands sprekende mensen bij aangesloten zijn. Ook Henk is daar lid van en gaat daar het weekend heen. Anders waren wij in het weekend welkom geweest.

Leuk zo’n contact en toch weer wat van opgestoken.

We lopen door leuke winkelstraten. Sommige straten zijn zo betegeld dat het lijkt alsof het golft. Het loopt echt vlak, zonder een bobbeltje. Gaan vlak bij het station een groot winkelcentrum in. Op de bovenste verdieping zijn alleen maar eetgelegenheden. Vanaf hier heb je ook een mooi uitzicht over Cascais. We halen nog brood bij een bakker en gaan terug naar de camper. We besluiten om naar camping Orbitur Guincho te gaan om daar twee of meer nachten te blijven. We kunnen dan de camper van binnen cleanen, beddengoed en kleding wassen en zelf een goede douchebeurt nemen. Douchen in de camper is wel mogelijk en heerlijk maar je probeert toch zo weinig mogelijk water te gebruiken. En als je op een camping dan voluit kan sproeien is dat toch weer even meegenomen.

Op een mooi plekje langs de boulevard gaan we lunchen. Ons uitzicht hier is de Atlantische Oceaan.

Op de camping boeken we voor 2 nachten. Met de Acsii korting kaart kost het nu 16 euro per nacht. Normale tarief is hier tussen de 27 en 35 euro, afhankelijk van seizoen.

Het is een camping met lage pijnbomen. We zoeken een leuk plekje met wat zon uit. In 2001 waren we hier ook en stonden toen bijna op dezelfde plek als nu.

Antoinette zet de dieselkleding van Piet, die onder in de bak in een plastic zak was weggestopt, in de biotex en Piet haalt de stoelen voor het eerst naar buiten. We zitten dan heerlijk in de zon met een wijntje en voelen ons als god in Portugal. Als de zon ons verlaat gaan we naar binnen want het wordt snel koud. De avond lekker luieren, nieuws en weerbericht kijken en na een whisky onder het dekbed. Wat wil een pensionada nog meer.


Dag 31, donderdag 12 januari

Plaats Onbekend

We hebben vannacht allebei matig geslapen. Nu sta je op een plek waar geen lawaai is, waar het buiten donker is en waar de camper horizontaal staat en dan slaap je matig. De afgelopen weken op plekken gestaan waar veel straatverlichting was, Portugezen kijken niet op een lampje meer of minder, waar soms veel lawaai uit auto’s komt, echte discoauto’s, en waar je soms vrij scheef staat, alle straten lopen naar beneden of naar boven (hihi), en daar slaap je super goed. Wat zit een mens toch raar in elkaar.

Maar goed, het is half bewolkt en de zon schijnt. Na ontbijt gaat Antoinette 2 munten halen voor de wasmachine. Kosten: € 4,60 per stuk, zonder waspoeder. Het beddengoed wordt eerst gewassen.

Piet haalt de vloerbedekking uit de camper en hangt ze over een zijtak van een pijnboom. De dekbedden worden over de twee stoelen gehangen om lekker te luchten. Ondertussen wordt het steeds bewolkter. Antoinette maakt de bedden weer op en Piet klopt de vloerbedekking uit. Inmiddels draait de tweede was. Als om half vijf de vloerbedekking weer naar binnen gaat is de tweede was nog lang niet droog. Het gaat erg langzaam. Het is te koud om nu buiten te zitten dus drinken we binnen een glaasje wijn.

Om 18:00 uur is de was nog niet droog. Dat lukt niet meer vandaag. We besluiten om morgen nog een nacht bij te boeken want er moet natuurlijk ook nog gestreken worden.

Gisteravond had Piet het koud en vanavond heeft Antoinette het koud. Op deze manier blijft alles toch weer in evenwicht. We hebben geen kachel aan. We hopen, nu alles weer schoon is, bedden, vloerbedekking enz., we beter slapen dan afgelopen nacht. Welterusten.


Dag 32, vrijdag 13 januari

Plaats Onbekend

Het is vandaag vrijdag de dertiende. Voor veel mensen een ongelukkige dag. Over het algemeen hebben wij daar geen last van. Maar ja, je bent nu vijfenzestig dus alles kan veranderen.

Het is hier op de camping half bewolkt met een iet wat zon. De was die gisteravond nog nat was hangt nog steeds aan de lijn. Als het droog is strijkt Antoinette het weg en Piet rolt de waslijn weer op.

Piet belt met Nico (buurman) om de post door te nemen en daarna gaan we naar het Wifi-punt om wat betalingen te doen en eventuele mails en twitters binnen te halen. Er zijn vandaag niet veel activiteiten om de lezer mee te verblijden. Jammer voor u maar ook jammer voor ons. Huishoudelijke bezigheden zoals wij deze gisteren en vandaag hebben gedaan horen bij het overwinteren. Zo’n dag, of 2 dagen, zijn dan erg saai. Het voordeel voor ons is dat alles weer lekker schoon is en weer heerlijk fris ruikt (op de dieselkleding na, maar dat komt nog).

Piet werkt ‘s middags aan het verslag en Antoinette zit buiten in het zonnetje en leest haar boek. Tegen vijf uur komt ze in de camper en nemen we een glaasje druivensap o.i.d..

‘s Avonds kijken we tv. En gaan op tijd naar bed.


Dag 33, zaterdag 14 januari

Plaats Onbekend

Het is licht bewolkt maar zonnig. In de camper is het 13º. We doen de kachel weer even aan om de ergste kou er uit te halen.

We rijden richting Lissabon. Bij een tankstation tanken we de LPG-flessen vol. Niet overal is LPG verkrijgbaar en zeker in het zuiden van Portugal wordt het moeilijk. Deze voorraad hebben we alvast.

In Lissabon rijden we ook nog even langs een dealen van Efoy. We willen nog 1 of 2 tanken ethanol aanschaffen maar helaas, deze dealer is gesloten.

We vervolgen onze weg en rijden over een kilometers lange brug (A12) van Lissabon richting Montijo. Boven het water is het erg mistig zodat je niets van de mooie omgeving kunt zien. Via IC32 en N10 rijden we naar Sesimbra. Als we bij de zee aankomen zien we een prachtig strand met een leuke boulevard waaraan diverse gezellige cafeetjes en restaurantjes zijn gelegen. We kunnen helaas hier niet stoppen en moeten doorrijden naar de vissershaven. Dit is een paar kilometer verderop. Antoinette informeert  bij een zeilclub waar je wel en/of niet mag staan met de camper. Volgens de dame van de zeilclub maakt het niet uit waar je staat. Alles is goed.

We rijden de camper de pier op en staan nu met aan de linkerzijde de vissersbootjes en aan de rechterzijde de wat meer plezierjachten.

We hebben een prachtig uitzicht op Sesimbra en staan, net als op een paar vorige plekken, weer werelds.

Om 21:10 uur begint het te regenen. We hebben vanavond de luiken (luxaflex) niet dicht en genieten van de lichtjes van Sesimbra. 2 Mannen die net met hun bestelbus voor ons gaan staan maken lijntjes in orde om die waarschijnlijk straks uit te zetten. Als ze klaar zijn met de lijntjes lopen ze de pier op die haaks op onze pier staat en laten zowel links als rechts van die pier hun aas zakken. Het begint inmiddels eb te worden. Of dat invloed heeft op deze manier van vissen weten wij niet. Af en toe regent het flink maar de mannen gaan stug door. Als Piet tegen één uur naar bed gaat zijn zij nog steeds bezig. Volgens ons hebben ze maar 1 vis gevangen.

Voor ons was het een heerlijke zaterdagavond.


Dag 34, zondag 15 januari

Plaats Onbekend

Vannacht heeft het regelmatig geregend. Geen stortbuien maar meer een miezerige regen. Ook nu hoor je af en toe wat gespetter op het dak.

We worden laat wakker, 09:15 uur. We hebben heerlijk geslapen en verder totaal geen haast. Ons einddoel vandaag is Sines.

Via Setubal en verder via de N 10, IC31 en IC 33 rijden we naar Sines. Onderweg komen we langs kilometers lange plantages met kurkeik. Nooit eerder zoveel kurkeiken gezien. De bomen worden tot op een bepaalde hoogte van hun schors (kurk) ontdaan. Daarna duurt het zeven jaar voordat deze schors weer is aangegroeid en kan de procedure opnieuw beginnen.

Als we dichter bij Sines komen wordt het donker en begint het flink te regenen. Gelukkig maar van korte duur want in Sines klaart het al weer op en is het weer droog. Het blijft zwaar bewolkt.

In Sines kunnen we geen geschikt camperplek vinden. Er is veel industrie (scheepvaart) en bij de haven en het strand zijn ze de wegen aan het herstellen zodat ook hier weinig geparkeerd kan worden. We doen nog wat boodschappen, ook op zondag zijn hier de supermarkten open, tanken diesel en rijden via een hobbelige kustweg naar Ponto Covo, zo’n 18 km. verder naar het zuiden. Als we in Ponto Covo aankomen staan er op de gedoogplaats al 6 campers. Het is een mengelmoes van nationaliteiten. 1 Duitser, 1 Nederlander, 2 Fransen en 2 Engelsen. Deze Engelsen stonden ook op het parkeer terrein in Tomar. We zetten de camper op een plek en kunnen tussen 2 andere campers door net de oceaan zien.

We lopen naar het centrum van Ponto Covo. Een leuk rustig stadje dat voor een groot deel op de toerist is gericht. Veel huizen hebben hier nog traditionele kleuren. De huizen zelf zijn wit met aan de onderkant rondom een blauwe streep van wel 30 cm. hoog. Rond de ramen en deuren zijn ook blauwe biezen aangebracht.

Terug bij de camper maakt Antoinette nog wat foto’s van de ondergaande zon. Na het eten lezen we en werken het verslag bij. Hopelijk hebben we snel Free Wifi en kunnen we week vijf aan iedereen toezenden. Bellen met het thuisfront om te informeren hoe het met Eric, Mike en Maddie en de kleinkinderen is. Alles goed.

We staan aan een mooie ruige kust met veel lawaai van de branding.

Morgen week 6. Zolang zijn we nog nooit met een kampeermiddel weg geweest. Maar het is oh zo heerlijk.