deboerontour

Portugal 2011-2012 week 8

Dag 49, maandag 30 januari

Plaats Onbekend

De foto bij de verjaardag van Sacha gisteren vraagt om wat opheldering. Zowel de taart als de foto zijn gemaakt door Eric. Via sms heeft Eric de foto gisteren naar ons gestuurd en wij konden de foto weer in ons verslag plaatsen. Mooie verjaardagstaart. Ere wie ere toekomt.

Het is onbewolkt en zonnig. Na de huishoudelijke werkzaamheden besluiten we om vandaag geen water en gas te halen. De watervoorraad is nu iets minder dan een kwart tank.  Het wordt druk op de camperplek. De kans dat je hier straks nog een goede plek vindt is daarom erg klein geworden.

We gaan dus lekker lezen en zonnen. De huid begint al aardig kleur te krijgen. Niet meer van dat sneeuwwitte.

Na de lunch lopen we naar café-na-Ria om het verslag van week 7 te versturen. Dit verloopt vlot. En het koude biertje daarbij smaakt overheerlijk. We halen onze e-mails en twitters binnen en lopen weer naar de camper om onze activiteiten van daarvoor, lezen en zonnen, voort te zetten. ‘s Avonds bellen we Nico voor het doornemen van de post. Er is niets bijzonders en diverse betalingen worden automatisch afgeschreven. Alles weer keurig geregeld door Nico.

We lezen en puzzelen ons de avond door, niet negatief bedoeld hoor, en luisteren naar de radio.

Een dag waarbij je constant bij de camper bent heeft voor de lezer weinig inhoud. Wij ons vermaken en bruin worden en de lezer wordt door de kou alleen maar witter.

Voor het eerst deze overwintering is er een dag voorbij gegaan waarin we geen foto’s hebben genomen. We hopen dat er niet veel van die dagen zullen volgen. De fotografische herinneringen samen met het fotografische geheugen (hum) zorgen er toch voor dat we nog jaren kunnen nagenieten.



Dag 50, dinsdag 31 januari

Plaats Onbekend

We staan vroeg op. We willen bij een tankstation op de EN124 bij Portimão gas en water tanken.

Het tankstation ligt aan een vrij drukke weg en de Portugezen rijden kris kras het terrein op. We tanken eerst gas en diesel. Verderop op het terrein is een grasveldje. Dit grasveldje ziet wit van de vorst? van afgelopen nacht. Als Piet tijdens het afrekenen vraagt waar water getankt kan worden kijkt de pompbediende hem vreemd aan. man verstaat en spreekt geen woord Engels. En Piet verstaat en spreekt geen woord Portugees. Ja, alleen Bom Dia: goedendag. Uiteindelijk, met wat gebaren, begrijpen zij elkaar. De plek om water te tanken staat vol auto’s. De bestuurders staan binnen op hun gemak een kopje koffie te drinken. Dit is 100% Portugees en dat moet je niet gaan verstoren. We wachten even en als uiteindelijk de plek helemaal leeg is komt er een klein rood autootje aan en zet hem vlak voor ons aan hen begin van de lege plek. We kunnen er voorbij rijden maar komen een beetje moeilijk te staan. De voorkant van de camper is nog maar een klein stukje verwijderd van de drukke EN124. Het water tanken gaat verder goed.

We rijden terug naar Alvor naar de palmbomenlaantjes. De plek waar we vanmorgen zijn vertrokken is nog vrij. We zetten de camper weer op dezelfde plek en het lijkt of we niet weg zijn geweest.

Aan het begin van de middag, als veel mensen hun siësta houden, lopen wij via de vloed lijn naar de pier. In de verte kan je de skyline van Lagos goed zien. Daarna over de houten vlonderpaden dwars door het natuurgebied richting het haventje. Wat is het toch mooi hier. En wat wandelt het hier heerlijk. Het is eb. Veel van die kleine vissersbootjes liggen op het droge.

Bij café-na-Ria drinken we een kopje espresso en halen onze mails en twitters binnen. De rest van de middag zitten we in de zon en lezen en luieren wat.

Na het eten luisteren we naar de cd’s met fadomuziek en lezen en puzzelen. Wat een heerlijke ontspanning. En zo’n dag vliegt voorbij.


Dag 51, woensdag 1 februari

Plaats Onbekend

Er zitten windvlagen in de lucht. Verder is het blauw en zonnig.

We wandelen naar de mercado municipal (overdekte markt met vaste standhouders, meestal open tot 12:00 uur) en kijken wat er allemaal te koop is. Deze mercado heeft vis, groente en aardappelen en vlees. Het ziet er allemaal goed uit.

Al dagen zoeken we een kapper. In vorige stadjes niets kunnen vinden en ook nu lijkt het dat er geen kapper is. In Noord-Portugal zag je bijna in elke straat een kappertje, eenmanszaakje, waar altijd wel een of twee mannen zaten te wachten.

Als we van de mercado naar de winkelstraat lopen zien we een klein kapperszaakje. We zijn hier al vaker langs gelopen maar dit was ons nog niet opgevallen. Het kapperszaakje wordt niet gerund door een mannetje maar door een dame tussen de 40 en 50 jaar.

We gaan naar binnen en vragen of Piet geknipt kan worden. Dat kan wel maar pas over tien minuten. Om 11:00 uur. We lopen nog even door de winkelstraat, slaan af een zijstraatje in en nog een en zijn bijna verdwaald om weer op tijd bij de kapper te zijn. De kerkklok slaat elf uur als wij de kapperszaak instappen. Het is nu drukker dan daarnet. Een echtpaar zit ook te wachten. Het haar van een dame wordt nog geföhnd en daarna denkt Piet dat hij aan de beurt is. De heer van het echtpaar  gaat voor. Als de kapster de schaar in z’n haar zet schrikt Piet wel even. Ze gaat met kam en schaar roetsj roetsj door z’n haar en de plukken vliegen er af. Gelukkig voor de man en later misschien ook voor Piet ziet het eindresultaat er goed uit. Dan is Piet aan de beurt. Nee, nu gaat eerst de dame van het echtpaar op de stoel. Volgens ons ook een verrassing voor de kapster. Afijn, wassen, knippen en föhnen enz. Ha, eindelijk de beurt voor Piet. Piet wil opstaan maar er is nog een dame die gewassen en geföhnd moet worden en die zat er al dat wij de afspraak maakten. Piet weer zitten en wacht geduldig zijn beurt af. Als dan eindelijk ruim een uur na afspraak Piet aan de beurt is ziet hij ook hoe grote haarvlokken zijn hoofd verlaten. Met dezelfde roetsj als bij de andere heer wordt Piet in no-time geknipt. Met ook weer de zelfde snelheid vraagt de kapster of de baard ook gedaan moet worden en voor dat Piet kan antwoorden is zij al klaar met de baard. Het eindresultaat mag gezien worden. Het ziet er goed uit. Zo goed zelfs dat Antoinette een afspraak maakt voor de volgende ochtend om tien uur. En dan de prijs. Daar kan je zelf niet voor aan de gang. Knippen en baard trimmen totaal: 10 euro. Lachen!

We lopen naar de haven en bespreken net als vorig week een tafel voor de fado-avond op vrijdag a.s. Bij een mini mercado (kleine supermarkt) halen we nog wat boodschappen. Daarna gaan we heerlijk in de zon zitten. Na deze vermoeiende bezigheid gaan we tegen vijf uur de camper in omdat het weer fris wordt buiten. De avond brengen we door zoals de voorgaande avonden: lezen, puzzelen, puzzelen, lezen.


Dag 52, donderdag 2 februari

Plaats Onbekend

In de vroege ochtend horen we af en toe wat regendruppels op het dak vallen. De regendruppels zijn niet geteld maar verder dan 25 zal je niet komen. Valt dus allemaal mee.

Het is licht bewolkt en er is wat zon. En net als andere dagen is het ook nu tijdens het wakker worden erg fris in de camper. ± 8º C. Van deze temperatuur wordt je wel lekker wakker.

Om 10:00 uur zijn we volgens afspraak bij de kapper. Helaas een bordje voor het raam geeft aan dat zo kapster zo terug is. Na een klein kwartiertje komt ze aanlopen. Met de zelfde snelheid als gisteren bij Piet wordt Antoinette geknipt. Niet zo kort als Piet. Wassen en knippen kost 10 euro en volgens ons is dit haar eenheids prijs. Het zal voor deze Portugese niet meevallen om andere prijzen in het Engels te benoemen. Hoewel ze heel goed haar best doet.

Na de kapper naar Pingo Doce voor de boodschappen, naar de mini mercado voor de verse broodjes en naar de drankenhandel voor een fles Port. Op weg naar de camper informeren we bij het sportcomplex wat een badenkaart kost. Prijs € 4,30. Antoinette wil graag zwemmen en het sportcomplex ligt op nog geen 100 mtr. van de camper.

We lunchen bij café-na-Ria en halen daar onze mails en twitters binnen. Na de lunch gaat Antoinette zwemmen en Piet doet wat kleine klusjes in de camper: boutjes van tuinstoelen aandraaien, piepende douchedeur smeren enz.

Antoinette ontmoet in het zwembad een aantal Nederlanders die al enkele jaren in deze streek komen. Zij vinden het hier erg veranderd en staan nu in het binnenland bij een Belgisch boertje zo’n 35 km. hier vandaan. Heerlijk rustig, alle voorzieningen aanwezig (stroom, water enz.), schitterende wandelgebieden en geen camperaars die te pas en te onpas hun afval lozen.

Als Antoinette terug is van het zwemmen nemen we een glaasje Port en eten er wat Roquefort kaas bij. Heerlijk!

De avond besteden we aan, je raad het al, lezen, puzzelen en heerlijk luieren. Buiten een koude wind en binnen een lekkere temperatuur om langzaam aan bij in slaap te vallen.


Dag 53, vrijdag 3 februari

Plaats Onbekend

Half bewolkt en wat zon. Er staat een koude wind. Een van de camperaars zei gisteren: “Portugal is een koud land maar de zon is er zo warm”. We beginnen steeds meer in te zien dat deze dame gelijk heeft. Ondanks de koude wind gaat Antoinette buiten puzzelen en stort Piet zich op het verslag. Dit doet hij wel in de camper.

Van de buren Wijbenga ontvangen we een e-mail bericht met winter-foto’s uit de straat. Toch wel even slikken onze straat zo mooi besneeuwd te zien.

We lunchen laat en na de lunch ontstaat er onder de camperaars wat onrust. De gemeente laat aan het begin van het terrein een verbodsbord plaatsen. Ook op het grote veld komt 1 verbodsbord te staan. Het verbodsbord houd in dat je hier met de caravan of camper niet meer mag staan tussen 21:00 uur en 09:00 uur. Dus geen overnachtingen meer. De terreinen lopen leeg. Zowel van de palmbomenlaantjes, waar wij staan, als van het grote veld vertrekken  de campers naar een smal terrein richting stad. Ook gaan er velen helemaal weg. Misschien wel naar Lagos en/of Portimão.

De stortput waar camperaars illegaal hun toilettank in leegden wordt met een zware betonnen putdeksel afgesloten. Mede “camperaars” hebben er een camping van gemaakt en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Heel jammer allemaal.

Wij lopen nog even naar het restaurant waar vanavond het Fado optreden is en annuleren voor ons de avond. 

Elke dag is hier veel politiecontrole. Vandaag hebben wij ze nog niet gezien. Met andere camperaars hebben we afgesproken: als het nood geeft gaan we naar de parkeerplaats van het vliegveld, ± 5km. hier vandaan. Waar eerst tussen de palmbomen ruim 20 campers stonden staan we nu nog maar met 4 campers. Ook op het grote veld staan er nog een paar.

Plots verschijnt er een politiewagen en iedereen er op af om duidelijkheid te vragen betreffende de verbodsborden. De communicatie met politie en gemeente loopt ook hier in Portugal gesmeerd want de politie weet niets van de verbodsborden af. Zij bellen met het bureau maar worden daar niet wijzer van. Rijden weg en komen na een kleine 3 kwartier weer terug. Zij weten nog niets maar verzekeren ons dat we komende nacht nog mogen blijven. Maandag komen de gemeente ambtenaren weer bij elkaar en dan beslist men verder over deze verbodsborden. Voor iedere nog aanwezige camperaar een hele opluchting. Hadden wij toch nog naar de Fado avond kunnen gaan, maar Flikken Maastricht kijken is ook leuk. We hebben een ontspannen avond en genieten nog van onze laatste nacht tussen de palmbomen.


Dag 54, zaterdag 4 februari

Plaats Onbekend

Door de consternatie van gisteren worden we laat wakker. Het heeft vannacht flink gewaaid. Van Eric krijgen we een sms waarin hij meldt dat het in Nederland de koudste nacht was sinds 27 jaar. Lelystad meldt -22,9º C. En hier is het weer onbewolkt en zonnig.

We besluiten om naar Portimão te gaan. De camperaars waar we eventueel mee naar de parkeerplaats van het vliegveld zouden gaan rijden weg. Zij hebben een uniek plekje waar ze altijd heerlijk alleen staan. We zwaaien ze uit.

In Portimão schijnt een groot parkeerterrein te zijn dat beheerd wordt door een particulier. Je moet hier 2 euro per nacht betalen. Sommige camperaars die we in Alvor spraken hebben hier geen goed woord voor over. Volgens hen sta je daar hutje aan mutje en het geluid van de aggregaten overheerst het terrein. We willen het graag ervaren.

In Portimão halen we eerst boodschappen bij de Lidl. Als alle boodschappen een plek in de camper hebben lopen we via een loopbrug naar de andere kant van de drukke N124 en kijken nog even in een grote supermarkt in Engelse stijl, zoals Tesco of Asda.

Via een deel van de boulevard rijden we naar de gigantische camperplek. Als we het terrein oprijden moeten we meteen betalen. We boeken voor 2 nachten. We zoeken een plek uit en gaan het terrein rond lopen. Maken een kort praatje met de mensen van de Frankia, die we nu voor de vijfde keer zien. Zwaaien naar de Finnen die tegenover ons stonden in Alvor en ontmoeten Maddie en Martin van Camperpunt die we volgen via twitter.

Al wandelend verlaten we het terrein en lopen richting lichtboei (rood). De koude wind zorgt er voor dat we halverwege omkeren en via het houten vlonderpad langs het strand de weg vervolgen. Aan het eind van het pad klimmen we via een trap omhoog en maken boven op de rots, waar net als in Cascais een bestrating is dat op golven lijkt, nog wat foto’s. Via de boulevard lopen we terug naar de camper. Kopen onderweg nog een Haagendas ijsje die we in de zon op een bankje opeten. Heerlijk ijs. De boulevard loopt hier ver boven het strand. Als we vlak bij de camperplek zijn kunnen we die van boven af goed bekijken. Een groot terrein met een wirwar van campers. We zien nu ook dat we eigenlijk verkeerd staan. Het voorste deel van terrein, waar wij staan, staat al in de schaduw. Terwijl het middendeel en het achterdeel nog volop in de zon staan. We laten de camper staan want over 2 nachten zijn we weer weg.

Als we in de camper aan een wijntje zitten installeren 2 Fransen schuin voor ons, een aggregaat. Deze aggregaat wordt aangezet dichter bij onze camper dan bij die van de Fransen. Wij krijgen al het geknetter van dat apparaat en horen bijna de radio niet meer. De mannen zijn direct na het starten ieder hun camper ingegaan. Gelukkig hapert de aggregaat een beetje en komt één Fransman naar buiten. Piet stuift ook naar buiten en vraagt in zijn beste Engels of de aggregaat misschien tussen de twee Franse campers in kan staan. De man vraagt waarom en geeft aan, in zijn perfecte Frans, dat het nog vroeg op de avond is en dat een beetje lawaai nog toegestaan is. Piet probeert, nog steeds in zijn beste Engels, de man duidelijk te maken dat het zijn aggregaat is en dat hij het lawaai maar moet accepteren en dit niet naar een ander moet schuiven. De man inmiddels boos, zet zijn aggregaat tussen de 2 Franse campers in. De twee Franse echtparen keken nog even flink boos onze kant op maar hebben geen problemen meer veroorzaakt. De aggregaat heeft nog wel minimaal 2 uur staan draaien maar daar hadden we geen probleem mee. We vermoeden dat ze later ook hebben ingezien dat dit niet kon. Waarschijnlijk heeft de nacht hiervoor niemand achter hun gestaan en ja, dan zet je zo’n herrie ding zo ver mogelijk bij je camper vandaan.

De avond, hoe saai ook, puzzelen en tv kijken. Kachel ook nog even aan gezet want het begint aardig fris te worden.



Dag 55, zondag 5 februari

Plaats Onbekend

De zon schijnt en het is onbewolkt. De temperatuur in de camper is 5,2 graden Celsius en de bovenluiken zien wit van de vorst.  Geen vorst aan de grond dus. Het begint al aardig op Nederland te lijken. Toch zien we een elf steden tocht hier in de Algarve niet van start gaan.

We zetten de kachel even laag aan. Meestal is dit maar voor drie kwartier tot een uur. De zon warmt de camper vrij snel op en zeker met de kachel even aan wordt het binnen weer behaaglijk.

Na het ontbijt lopen we richting strand. Komen langs winkeltjes en restaurants waar we proberen e-mails en twitter berichten binnen te halen. Dit lukt totaal niet. We komen bij één van de jachthavens en zien langs de kade in het water een octopus kruipen. Nog nooit van zo dichtbij en in het “wild” een octopus gezien. We proberen foto’s te maken. Ook zien we een klein schooltje op haaien lijkende jonge vissen zwemmen. 

Na de lunch lopen we richting vissershaven. Dat blijkt verder te zijn dan we hadden gedacht. Na 45 minuten keren we om en gaan bij de camper nog even uit de wind in de zon zitten. Dit is langer vol te houden dan uit de zon en in de wind. We drinken koffie en gaan na een klein uurtje naar binnen want het begint echt koud te worden. Als we net een glaasje wijn hebben ingeschonken zien we dat de 2 Franse overbuurmannen de aggregaat weer installeren. Keurig tussen de twee campers in. Merci beaucoup messieurs.

Na het avondeten komt er een koude stevige wind opzetten. Af en toe staat de camper te schudden. We kijken een programma over van Kooten en de Bie en halen daarna de schotel naar beneden omdat het een beste windvanger is. Een glaasje whisky en de bewegingen van de wind brengen ons heerlijk in droomland.